BIEGOWY CIĄG !

• wyszedłem z domu, ubrany w ciuchy, które w niczym nie przypominały ubrania sportowego: polar, gruba bluza do tego, bawełniana koszulka, obuwie niezupełnie sportowe. Zaczynałem biegać zimą, stąd moje ubranie na cebulkę. Po kilkuset metrach odczuwałem już skutki przegrzania, co stanowiło już pierwszą lekcję. Mój pierwszy wypad biegowy zakończył się po niespełna 4 kilometrach pokonanych w 30 minut. Z perspektywy czasu, wynik był to mizerny, ale radość po jego pokonaniu była przeogromna. Po powrocie do domu, oczywiście wszedłem na wagę, by zobaczyć ile ubyło i ku mojemu szczęściu, wyparowała ze mnie woda, dając wynik o 0,5 kg mniejszy. Tego wieczora starałem się nie objadać zbyt mocno, zaspokoiłem tylko swój głód by rano czuć tę samą „lekkość”
• Jak wiadomo apetyt rośnie w miarę jedzenia, dlatego przez kolejne dni starałem się powtarzać proceder, który tak bardzo mnie uszczęśliwiał. Z racji wagi musiałem czasem przystopować, gdyż dawały o sobie znać kolana zmuszając mnie do przerw w bieganiu. Natury nie oszukamy i czasem trzeba troszkę odpocząć, by nie „zajechać” naszych nóg.
• Z czasem zacząłem powiększać przebiegnięte dystanse i po konsultacji z kolegą biegowym, podjąłem decyzję, że wystartuję w biegu zorganizowanym na 10 km. To chyba był przełom, zostało zasiane ziarno, którego plony zbieram do dziś. Wtedy dostałem złotą radę, by wystartować z samego końca, że wyprzedzając ludzi biegnących przede mną, odbieram im energię, zasuwając tym samym do przodu. Jakież było moje szczęście, gdy na mecie okazało się, że za mną przybiegło 800 osób. Gdy wręczano mi medal, czułem się jak zwycięzca biegu.
• Oczywiście samo bieganie to nie tylko przebiegnięte kilometry i rekordy. Na ten mechanizm składa się również odżywianie. Świetną nauczkę kulinarną dostałem, przebywając na obozie Tatra Running, gdzie przed wycieczką w góry najadłem się bekonu, jajecznicy, co skutkowało moim niezbyt ciekawym samopoczuciem w trakcie wbiegania. Tę lekcję zapamiętam do końca życia i na pewno będę się stosował do niej. Wiem już, że najlepszym posiłkiem przed bieganiem jest lekkie pieczywo, naleśnik w towarzystwie czegoś słodkiego, przed długiem bieganiem, dzień wcześniej trzeba zjeść konkretny posiłek bogaty w węglowodany, by nie zabrakło paliwa, a w trakcie biegu najlepiej sprawdzają się daktyle, czekolada lub słodkie owoce.

• Podstawą jest pogłębianie swojej wiedzy, czytanie publikacji popartych doświadczeniem fachowców, słuchaniem rad kolegów biegaczy. Należy jednak pamiętać, że mamy mózg, odczuwamy bodźce i przede wszystkim powinniśmy słuchać swojego ciała, które niewątpliwie jest naszym najlepszym doradcą i to on nam powie czy powinniśmy wyjść na trening, czy powinniśmy przystopować. Oczywiście, czasem odzywa się mały złośliwy człowiek w naszej głowie, który rozsiewa ziarno leniwca. Pod żadnym pozorem nie powinniśmy wsłuchiwać się w jego głos. Jeśli raz go posłuchamy, będzie z nami robił to co mu się podoba.
• Na pewno istotnym faktem jest dobór obuwia odzieży. Z racji tego, ze bardzo szybko chciałem się  stać pro biegaczem, udałem się na zakupy do Decathlonu, gdzie nabyłem najprostszy model obuwia biegowego i jeszcze prostszą w budowie odzież termoaktywną, która sprawiła, że nie gotowałem się w trakcie biegania. Uważam, że inwestowanie w marki z górnych półek mija się z celem, na początku przygody biegowej ( w jej trakcie również ). Pamiętajcie, że logo za Was nie pobiegnie, to że będziecie obrendowani, nie uczyni z Was lepszych biegaczy. Jedyne, na czym nie powinniście oszczędzać ( jeśli już wiecie, że bieganie jest dla Was ) to obuwie biegowe, które uchroni przed kontuzjami.

• Bardzo dobrym posunięciem motywacyjnym jest przyłączenie się do ludzi biegających. Nic nie działa tak motywująco jak druga osoba lub kilkanaście innych osób. Umawiasz się wcześniej na wspólne bieganie i nawet gdy Ci się nie chce, nie masz ochoty – pobiegniesz. Głupio Ci będzie przed znajomymi pokazać, że dopada Cię leń lub inne słabości. Gdy już wyjdziesz z domu, polecisz jak na skrzydłach dziękując w myślach za tę decyzję. Niewątpliwie bardzo motywująco działają wszelkiej maści aplikacje rejestrujące naszą aktywność. Pamiętam jak dziś, gdy wracałem z treningu, pierwszą czynnością było zrzucenie treningu i analiza każdego kilometra z uśmiechem na twarzy. Z czasem oczywiście możecie sobie sprawić zegarek gps, z którym będziecie pokonywać kilometry, choć uważam że nie jest to konieczne na poziomie rekreacyjnym.

• Z czasem przychodzi niedosyt, pokonujesz coraz większe dystanse i przestajesz już kolekcjonować numery startowe. Gonitwa o życiówki przestaje być motywująca i wręcz odpycha od biegania. Zaczynasz unikać imprez masowych, które kiedyś tak Cię nakręcały i porzucasz je na rzecz kameralnych biegów, gdzie atmosfera przypomina rodzinny piknik. Uświadamiasz sobie, że gdy rozpoczynasz aktywne życie w wieku 35 lat, nie będziesz olimpijczykiem i jedyne co możesz zrobić to bawić się bieganiem.